اکثر خال ها و لکه های مادرزادی در ۲۰ سال اول زندگی ما ظاهر می شوند و معمولا خطرناک نیستند. با این حال مواردی که بعدا در زندگی ظاهر می شوند، خطر ابتلا به خال های سرطانی را افزایش می دهند و بنابراین باید توسط یک متخصص پوست مورد بررسی قرار بگیرند. پس از معاینه، قسمتی از خال، به عنوان نمونه ها برداشته و آزمایش می گردند تا مشخص شود که آیا این خال خطرناک است یا خیر؟ به این فرایند، معاینه بافتی (Histological) گفته می‌شود.
اگر خال یا لکه مادرزادی به درستی برداشته نشود، می تواند به طور بالقوه خطر را برای مراجعه کننده تشدید نماید. بنابراین اگر درباره خطرناک بودن خال، کوچکترین نگرانی وجود دارد، باید فرد به یک متخصص مراجعه نماید. متخصص، کار بافت برداری (Biopsy) را انجام می‌دهد و خال را برای معاینه بافتی به آزمایشگاه ارسال مینماید.
برداشتن دستی خال با استفاده از یک چاقوی جراحی معمولی
این یک روش سنتی برای از بین بردن لکه های مادرزادی است و بهترین راه برای برداشتن یک خال گوشتی یا مادرزادی است که شانس ابتلا به سرطان را دارند.
در عمل بیوپسی (بافت برداری) بخشی از پوست سالم اطراف لکه یا خال مادرزادی نیز برداشته می‌شود.
انجام این کار برای آزمایش و معاینه بافتی (بافت شناسی) ضروری است. متخصص بافت شناس باید هم خال و هم پوست سالم را بررسی کند تا بتواند تشخیص مناسبی را ارائه دهد. برداشتن دستی، تقریبا همیشه اوقات باعث آسیب و زخم می شود، بنابراین در حال حاضر تنها در صورتی استفاده می شود که خال خطرناک برسد و یا احتمال پیشرفت و بزرگ شدن داشته باشد.
برداشتن خال با استفاده از لیزر
این روش برای برداشتن خال و از بین بردن ضایعات پوستی انجام می شود و نوعی تکنیک زیبایی به حساب می آید. از بین بردن ضایعات تا جایی انجام می شود که پوست کاملا مسطح شود. به عبارت دیگر، خال یا ضایعات پوستی، به طور سطحی سوزانده می شوند (یا حرارت داده می شوند) تا سطح آن با پوست اطرافش یکسان شود.
این روش بسیار ساده است و می توانید یک فرکانس نسبتا بالا دستگاه تنظیم نمایید و عمل سوزاندن خال را چندین بار تکرار نمایید تا زمانی که به نتایج دلخواه برسید. همانطور که می بینید فرد متخصص چندین بار انگشت خود را بر روی خال می مالد تا بتواند ارزیابی کند که آیا سطح خال با سطح پوست اطراف آن یکسان است یا خیر. این روش برای کسب بهترین نتایج زیبایی ممکن و کاهش احتمال بروز زخم، مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع مختلفی خال یا ضایعات پوستی خوش خیم وجود دارد. برخی از خال ها نسبت به سایر خال ها، نیاز به برداشت عمیق تر دارند که بستگی به این دارد که چگونه خال یا ضایعات خوش خیم در داخل پوست رشد کرده اند. به عنوان مثال نوعی پلاک های زرد رنگ به نام گزانتلاسما (Xanthelasma) وجود دارند که می توانند به طور عمیقی در داخل پوست رشد کنند، اما برخی دیگر مانند کراتوز سبورئیک (Seborrhoeic keratos) بسیار سطحی هستند.
با این حال، هنگامی که متخصص در مورد اینکه خال خوش خیم در داخل پوست رشد کرده است یا خیر اطمینان نداشته باشد، روش تسطیح (Levelling method) ترجیح داده می شود، زیرا در این روش احتمال بروز زخم ها به حداقل می رسد.
حتما بخش دوم این مطلب را دنبال کنید: برداشتن خال گوشتی- بخش دوم
مطالب مرتبط
