اکثر خال‌ها و لکه‌های مادرزادی در 20 سال اول زندگی ما ظاهر می‌شوند و معمولا خطرناک نیستند. با این حال مواردی که بعدا در زندگی ظاهر می‌شوند، خطر ابتلا به خال‌های سرطانی را افزایش می‌دهند و بنابراین باید توسط یک متخصص پوست مورد بررسی قرار بگیرند. پس از معاینه، قسمتی از خال، به‌عنوان نمونه‌ها برداشته و آزمایش می‌گردند تا مشخص شود که آیا این خال خطرناک است یا خیر؟ به این فرایند، معاینه بافتی (Histological) گفته می‌شود.
اگر خال یا لکه مادرزادی به درستی برداشته نشود، می‌تواند به طور بالقوه خطر را برای مراجعه کننده تشدید نماید. بنابراین اگر درباره خطرناک بودن خال، کوچک‌ترین نگرانی وجود دارد، باید فرد به یک متخصص مراجعه نماید. متخصص، کار بافت‌برداری (Biopsy) را انجام می‌دهد و خال را برای معاینه بافتی به آزمایشگاه ارسال می‌نماید.
برداشتن دستی خال با استفاده از یک چاقوی جراحی معمولی
این یک روش سنتی برای از بین بردن لکه‌های مادرزادی است و بهترین راه برای برداشتن یک خال گوشتی یا مادرزادی است که شانس ابتلا به سرطان را دارند.
در عمل بیوپسی (بافت برداری) بخشی از پوست سالم اطراف لکه یا خال مادرزادی نیز برداشته می‌شود.
انجام این کار برای آزمایش و معاینه بافتی (بافت‌شناسی) ضروری است. متخصص بافت‌شناس باید هم خال و هم پوست سالم را بررسی کند تا بتواند تشخیص مناسبی را ارائه دهد. برداشتن دستی، اغلب اوقات باعث آسیب و زخم می‌شود، بنابراین در حال حاضر تنها در صورتی استفاده می‌شود که خال خطرناک به نظر برسد و یا احتمال پیشرفت و بزرگ شدن داشته باشد.
برداشتن خال با استفاده از لیزر
این روش برای برداشتن خال و از بین بردن ضایعات پوستی انجام می‌شود و نوعی تکنیک زیبایی به حساب می‌آید. از بین بردن ضایعات تا جایی انجام می‌شود که پوست کاملا مسطح شود. به عبارت دیگر، خال یا ضایعات پوستی، به‌طور سطحی سوزانده می‌شوند (یا حرارت داده می‌شوند) تا سطح آن با پوست اطرافش یکسان شود.
این روش بسیار ساده است و می‌توانید یک فرکانس نسبتا بالا دستگاه تنظیم نمایید و عمل سوزاندن خال را چندین بار تکرار نمایید تا زمانی که به نتایج دلخواه برسید. همان‌طور که می‌بینید فرد متخصص چندین بار انگشت خود را بر روی خال می‌کشد تا بتواند ارزیابی کند که آیا سطح خال با سطح پوست اطراف آن یکسان است یا خیر. این روش برای کسب بهترین نتایج زیبایی ممکن و کاهش احتمال بروز زخم، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
انواع مختلفی از خال یا ضایعات پوستی خوش‌خیم وجود دارد. برخی از خال‌ها نسبت به سایر خال‌ها، نیاز به برداشت عمیق‌تر دارند که بستگی به این دارد که چگونه خال یا ضایعات خوش‌خیم در داخل پوست رشد کرده‌اند. به‌عنوان مثال نوعی پلاک‌های زرد رنگ به نام گزانتلاسما (Xanthelasma) وجود دارند که می‌توانند به‌طور عمیقی در داخل پوست رشد کنند، اما برخی دیگر مانند کراتوز سبورئیک (Seborrhoeic keratos) بسیار سطحی هستند.
با این حال، هنگامی که متخصص در مورد اینکه خال خوش‌خیم در داخل پوست رشد کرده است یا خیر اطمینان نداشته باشد، روش تسطیح (Levelling method) ترجیح داده می‌شود، زیرا در این روش احتمال بروز زخم‌ها به حداقل می‌رسد.
حتما بخش دوم این مطلب را دنبال کنید: برداشتن خال گوشتی- بخش دوم